Fryderyk Chopin

Kolejnym znaczącym wydarzeniem chopinowskim był przyjazd pana Edouarda Boulangera w styczniu 1855 r., samozwańczego ucznia Chopina, ucznia, którego programy regularnie zawierały utwory kompozytora i dzięki temu  mamy pierwsze recenzje wykonania Chopina w kraju. Jego pierwszy koncert, ponownie zatytułowany „Wieczór Muzyczny”, odbył się 22 lutego 1855 r. Jedna z reklam poprzedzających koncert opisuje pana Boulangera:

​

„Muzyka. — Jutrzejszy wieczorek muzyczny wyda pan E. Boulanger, pianista o wielkiej renomie w Europie i Ameryce. Był uczniem wybitnego i opłakiwanego Chopina, którego przedwczesna śmierć pogrążyła w głębokim smutku Francję oraz wszelkie kraje, w których nauka muzyczna o najwyższym standarcie była znana i ceniona. Występy M. Boulangera dla Królowej Wiktorii i pochlebna aprobata Jej Królewskiej Mości jest zanotowana w czołowych angielskich czasopismach. Jako kompozytor, M. Boulanger jest również wysoce ceniony w Europie; Cesarzowa Francuzów wyraźnie zezwoliła na zadedykowanie jej „Meditations Harmoniques”. Słyszeliśmy pana Boulangera na próbie i możemy mówić o jego dobrym guście i mistrzowskiej grze pianisty. Można powiedzieć, że lewą ręką wywołuje efekty, które niewątpliwie zaskoczą wielu naszych młodych, pełnych aspiracji muzyów;  a osobom starszym przypomną czasy, kiedy Hummell, Moschelles, Liszt, Cramer i inni przekazywali piękno instrumentu, którego lotne nuty, tak często opisywane przez tych, którzy lubią „zatrzymywać się na nutach kadencji”, zapewniły fortepianowi reputację tworzenia orkiestry samej w sobie. M. Boulanger będzie wspomagany przez panią  Spence, która po raz pierwszy wystąpi w Sydney. Pani ta jest uczennicą Garcii i jest wysoce ceniona w kręgach muzycznych. Pani St. John Adcock, była bardzo życzliwie przyjmowana na ostatnich  koncertach; wystąpią również pan J. Fairchild i pan Henry Marsh. Za zezwoleniem pułkownika Bloomfielda i oficerów 11 pułku wojska Jej Królewskiej Mości, członkowie jego znakomitej orkiestry będą pomagać w zorganizowaniu wieczoru.” (The Sydney Morning Herald, 21 lutego 1855)

​

Wygląda na to, że pan Boulanger miał wykonać najwyższej klasy scherzo b-moll na koncercie w Towarzystwie Filhamonicznym w Sydney tego dnia, zgodnie z ogłoszeniem w tej samej sydnejskiej gazecie 3 lipca 1854 r. Doniesiono, że utwór był „… jednym ze znakomitych, bo i być może  najbardziej wyszukany i najtrudniejszy z utworów tego wielkiego muzyka na fortepian”. Jego występ został pozytywnie oceniony 11-ego [lipca] jako „… wykonany z wielkiej mierze umiejętnie i w dobrym guście…”. Pan Boulanger dał kilka koncertów dla tego Towarzystwa w 1855 roku i nadal występował w Sydney w 1863 roku.

​

Popularność dzieł Chopina rozszerzała swoje kręgi wśród amatorskich muzyków. Courier (Rockhampton, Qld.) 19 października 1863 doniósł o utworach Chopina, które znalazły się w  programie Wędrujących Bardów – amatorskiego towarzystwa dla pań i panów „należących do najbardziej wytworych klas społecznych”. Ich koncert odbył na rzecz Domu dla Nieuleczalnie Chorych.  

 

W drugiej połowie XIX wieku wielu artystów wykonywało na koncertach jeden lub dwa utwory fortepianowe Chopina, ale rzadko więcej.  

 

Zakomunikowano w [gazecie] Western Australian 8 marca 1887 r., że urodzona w Melbourne panna Florence Meyer dała koncert w Salle Pleyel w Paryżu przedstawiając  najważniejsze dzieła Chopina, Liszta i Schumanna. Kontynuowała karierę jako pianistka w Australii i za granicą. Dziś Szkoła Muzyczna Uniwersytetu w Melbourne przyznaje nagrody Florence Menk-Meyer za najbardziej obiecującą interpretację dzieł kompozytorów romantycznych, w tym Chopina. 

 

Poważne badanie twórczości Chopina zamieszczone w [gazecie] Argus z 28 sierpnia 1890 r. pod tytułem „Koncerty Chopinowskie” „dwa koncerty mające pokazać geniusz i metody Fryderyka Chopina, zarówno  kompozytora jak i pianisty, w wykonaniu pp. Pabst odbyły się ostatniego wieczoru w sali muzycznej Glena”.  Odegrane zostało osiem preludiów, ballada i trzy nokturny.   

 

Z okazji setnej rocznicy urodzin Chopina w 1910 r. pan William Silver ogłosił w Advertiser (Adelajda, Aust. Pd.) 3 marca 1910 r. stypendium dla najlepszego wykonawcy trzech dowolnych kompozycji Chopina.  

 

Jak donosi [gazeta] Advertiser (Adelajda,  Aust. Pd.) 2 lipca 1915 r.  utwory Chopina  były wykonane na koncercie dla YMCA na rzecz pomocy dla australijskich żołnierzy rannych w Egipcie.  

 

Jedną z najwcześniejszych audycji radiowych przedstawiających Chopina ogłoszono w [gazecie] Argus, 1 listopada 1924 r., panna Myrtle Liddy miała wykonać walc e-moll 2 listopada. Uznanie dla muzyki Chopina rozpowszechniło się na nagrania dźwiękowe. Władysław Adam de Noskowski dziennikarz i Konsul Honorowy RP zrecenzował Moriza Rosenthala grającego I koncert e-moll Chopina nagrany przez [firmę] Parlophone. Była to jedna z najwcześniejszych recenzji nagrań na płytach i ukazała się w jego cotygodniowej kolumnie New Records (Nowe Nagrania) w Sydney Morning Herald, 27 lutego 1932 r.   

 

W 1913 roku, na niedługo przed I wojną światową, w Australii została wystawiona przez tancerzy Cesarskiego Baletu Rosyjskiego sztuka baletowa „Sylfidy”. Ten bialy balet jest tańczony do muzyki Chopina w opracowaniu na orkiestrę. Prima balerina Anna Pavlova podczas swojego pierwszego tournée po Australii w 1926 roku tańczyła kolejną wersję „Sylfid” znaną jako Chopiniana. Podczas swojego drugiego tournée w 1929 r. przedstawiła własnej choreografii balet „Jesienne liście”, obrazujący losy kwitnącej chryzantemy, balet, który także zawierał różne utwory fortepianowe Chopina.   

 

Balet „Sylfidy” był tak popularny, że został włączony do programu wszystkich trzech australijskich tournée baletów rosyjskich w latach 1936-1940. Pozostający w Australii członkowie zespołu zakładali własne zespoły baletowe, Balet Polsko-Australijski, a późniejszy Balet Australijski, umieszczali „Sylfidy” w swoim repertuarze lub na przedstawieniach otwierających sezonach.  

 

Wielcy polscy pianiści koncentujący w Australii dawali tylko recitale chopinowskie, poczynając od Ignacego Jana Paderewskiego (1904, 1927), Artura Rubinsteina (1937, 1964), Ignacego Friedmana (1927, 1940-1943). Witold Małcużyński przybył do Australii w 100. rocznicę śmierci Chopina (1949) (oraz w 1956) i również dał wszystkie recitale chopinowskie. Australijski pianista Roger Woodward, który przez sześć lat studiował w Polsce, wykonał cykl wszystkich dzieł Fryderyka Chopina w ratuszu w Sydney w czterech seriach obejmujących ponad siedemnaście programów w okresie od stycznia 1983 do lutego 1985.   

 

Firma Carinia Records została założona w 1952 r. przez państwa Kułakowskich, polskich emigrantów, której celem było udostępnienie muzyki emigrantom tęskniącym za muzyką ich ojczystych krajów. Carinia Records była jedną z odnoszących największe sukcesy prywatnych firm fonograficznych w Australii i w 1977 roku z okazji 25-lecia istnienia firmy pp. Kułakowscy podarowali Australii popiersie Fryderyka Chopina dłuta słynnego polskiego rzeźbiarza Alfonsa Karnego. 

 

W drugiej połowie XX wieku powstało kilka towarzystw chopinowskich w stanie Wiktoria (zał. w 1964 r.), Sydney (1989 r.) a ostatnio Australijskie Towarzystwo  Chopinowskie w Melbourne (1998 r.). 

 

Popularność Chopina była widoczna w 2005 roku, kiedy radio ABC Classic FM przeprowadziło ankietę d/t stu najpopularniejszych utworów fortepianowych, bez których Australijczycy nie mogliby żyć. Chociaż fantazja Impromptu op. 66 Chopina zajęła 13. miejsce, Australijczycy uwzględnili jego kolejne dziewiętnaście utworów. Żaden inny kompozytor nie miał w tym sondażu wymienionych w sumie dwudziestu utworów. Chopin miał jedną piątą ze stu, co czyni go jednym z najpopularniejszych kompozytorów klasycznych.   

 

Wygląda na to, że wielkie odległości między Europą i Australią nie zmiejszyły sławy Chopina, jego wływu i dziedzictwo za jego życia i do 200. rocznicy jego urodzin w 2010 roku.  

 

**Zastrzeżenie: ta strona jest obecnie aktualizowana w celu poprawienia błędnych i nieaktualnych materiałów**​